Parkowanie (garażowanie) na polecenie pracodawcy przez pracownika samochodem wykorzystywanym przy wypełnianiu obowiązków służbowych w miejscu jego zamieszkania, co do zasady, nie służy jego osobistym celom i z tego powodu nie należy traktować tego jako nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A skoro tak, to od wartości tego typu świadczenia nie należy odprowadzać zaliczki podatkowej, gdyż nie mamy w tym przypadku do czynienia z przychodem pracowniczym ze stosunku pracy. Taki wniosek sformułowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 grudnia 2016 r. (sygn. 1061-IPTPB1.4511.821.2016.2.DJD).
Czytamy w niej:
„(…) parkowanie samochodu służbowego w miejscu wskazanym przez pracodawcę w regulaminie będzie stanowiło realizację obowiązków służbowych wynikających ze stosunku pracy, tj. obowiązku zapewnienia odpowiedniej ochrony i dbałości o mienie powierzone pracownikowi przez pracodawcę. Pracownik przejmie bowiem od Wnioskodawcy (jako pracodawcy) opiekę nad powierzonym samochodem i będzie odpowiedzialny za powierzone auto, mając obowiązek pozostawić samochód na swoim terenie prywatnym albo w jego sąsiedztwie. Ponadto, gdy samochód nie będzie wykorzystywany przez pracownika w celach prywatnych, a konieczność okazjonalnego parkowania samochodu w miejscu jego zamieszkania związana będzie z realizacją zadań służbowych – wpływając na lepszą organizację pracy, nie będzie stanowić korzyści dla pracownika tylko dla pracodawcy poprzez zwiększenie mobilności i dyspozycyjności pracownika (…)”.
Słuszne podejscie fiskusa